AI is geen copywriter - het is een moderne Shakespeare

In dit artikel:

AI-teksten voelen vaak onnatuurlijk omdat taalmodellen vooral op grote Engelstalige corpora zijn getraind. Daardoor sluipen Engelse stijlmiddelen (zoals het veelgebruikte em-dash —) en voorspelbare zinsbouw in Nederlandse output, waardoor teksten al snel clichématig en eentonig overkomen. Het probleem zit niet alleen in woordkeuze maar in het ontbreken van ritmische variatie: AI mist vaak metriek—de bewuste afwisseling van beklemtoonde en onbeklemtoonde lettergrepen—en speelt te weinig met zinslengte en klemtoon.

De remedie is niet het uitzetten van AI, maar het beter instrueren ervan. Geef concrete voorbeelden van ‘ritmisch schrijven’: wissel lange en korte zinnen af, varieer woordkeuze en tempo, en lever heldere referentieteksten zodat het model het gewenste ritme kan nabootsen. Schrijven op B1-niveau helpt daarbij praktisch: ongeveer 80% van de Nederlanders begrijpt dit moeiteloos, terwijl zo’n 15% C1-niveau goed volgt —dus eenvoudig, ritmisch taalgebruik werkt het beste, vooral op social media. Met zulke gerichte voorbeelden en prompt-engineering kunnen AI-modellen veel natuurlijker en veelzijdiger leren schrijven, en veranderen van voorspelbare tekstgenerator naar een veel expressiever instrument.