De politiek heeft geen belofte meer

In dit artikel:

Het kabinet is gevallen en er komen opnieuw verkiezingen—ditmaal veroorzaakt door Geert Wilders—wat opnieuw de vraag oproept waarom veel Nederlanders het vertrouwen in de politiek verliezen. De schrijver stelt dat partijen blijven opereren zoals altijd: gevangen in bureaucratie, ego’s, achterkamertjes en media-optredens, terwijl kiezers zich niet gehoord of vertegenwoordigd voelen. Die afstand tussen politiek en publiek verklaart volgens het stuk de oplopende verontwaardiging en afkeer van de politiek.

Partijen zouden hun politieke aanbod niet meer weten te verwoorden als een betekenisvolle belofte. Concrete voorbeelden: de VVD profileert zich op veiligheid en “sterk Nederland”, maar mist volgens de auteur een liberale focus op vrijheid en ruimte voor eigen initiatief; de nieuwe PvdA–GroenLinks-combinatie zegt vooruit te willen, maar levert geen aansprekend, emotioneel verhaal voor brede groepen kiezers. In deze leegte scoort Wilders doordat hij wél een eenvoudige, emotionele belofte aanbiedt die resonantie oproept.

Het artikel vergelijkt politieke merkvorming met commerciële merken als Dove, Nike en HEMA: sterke merken verbinden zich met een herkenbare, inspirerende belofte die mensen motiveert en identiteit biedt. Partijen zouden op dezelfde manier een relevant en onderscheidend verhaal moeten presenteren—niet in abstract beleidstaal, maar in woorden die echt iets betekenen voor mensen en waarin ze zich kunnen herkennen.

Conclusie en oproep: politieke partijen moeten hun ‘belofte’ terugvinden, duidelijke keuzes durven maken en communiceren op een manier die vertrouwen en betrokkenheid herstelt. Zonder zo’n verbindend narratief blijven kiezers onverschillig of ontvankelijk voor simpele, emotionele boodschappen van populisten. Het betoog verscheen eerder in MarketingTribune (nummer 07, 2025).